Dört yaş sendromu
4 yaş sendromu yaşayan çocuğa nasıl davranılmalıdır? Hepsinden önce sendromları aşmak için bu dönemler problem olarak görülmemelidir....
Yetişkinler gibi çocuklar da bazı yaşlarında sendromlar yaşar. Sendrom; birbiriyle alakası olmadığı düşünülen birtakım davranış veyahut duyguların, benzer zaman diliminde birlikte bulunup oluşturduğu durumdur. İşte bu bulgular 4 yaşındaki çocuklarda görüldüğünde bu hale, "4 yaş sendromu" denir. Biz yetişkinler çocuklara, duyarlı devirlerde nasıl davranacağımızı pek bilemeyiz. O durumda, 4 yaş sendromunun belirtileri nelerdir ve 4 yaş sendromu yaşayan çocuğa nasıl davranılmalıdır, bunlara değinmek gerekmektedir.
4 yaş sendromu yaşayan çocuğa nasıl davranılmalıdır? Hepsinden önce sendromları aşmak için bu dönemler problem olarak görülmemelidir. Çocuk, 4 yaş sendromu yaşarken ebeveynlerinin tahammül sınırlarını zorluyor olabilir. Çocuk yetiştirmek, çocuğun her yaşında zor olduğu gibi 4. yaşta da gayet zor olduğu bilinmektedir. Ama ebeveynler bu hali ne kadar pozitife çevirmeye yönelik davranışlarda bulunurlarsa 4 yaş sendromu o kadar kolay atlatılır. Öfke patlamalarının önüne geçebilmek ve sakin kalabilmeyi sağlamak gerekmektedir. Çocuğa katı kurallar uygulamak, kıyaslamalar ve cezalar gibi çocuğu daha fazla hırçınlaştıracak davranışlar onun kaygılanmasına ve takıntılı bir bireye dönüşmesine neden olabilecektir. İyi bir ebeveyn olabilmek için çocuğa yol arkadaşlığı etmek, anlayışlı davranmak ve onun davranışlarını devamlı negatif yönde eleştirmemek gerekmektedir.
Hepsinden önce, 4 yaşındaki bir çocuğun özelliklerinden bahsedecek olursak; öğrenmeye çok açıktır, meraklıdır ve devamlı soru sorar, hayal gücü gelişmiştir, mizah yeteneği ortaya çıkmaya başlamıştır, karmaşık cümleler kurarak şaşırtır ve birtakım kavramları öğrenmiştir.
4 yaş sendromunun en belli bulgusu; çocukların henüz anlamını tam anlamıyla algılamamış olmasına karşın, her şeye pratik olarak "hayır" cevabını veriyor olmaları ve hiçbir fikri yahut öneriyi kabul etmemeleridir. Hayır cevabı veren çocuk dolaylı olarak devamlı uyum problemi yaşamaktadır. Çoğunlukla ben merkezci olurlar ve bunun getirdiği bir sorun vardır ki, o da inatçılıktır. Benzer zamanda böyle anlarda çocuklar kendi cinsel kimliklerini tanımaya başlarlar. Kendi cinsiyle çok güzel anlaşamayabilir. Karşı cinsle ise yakınlık kurar ve tanımaya çalışır. Bunlar yüzünden rekabet ve kıyaslama duyguları meydana gelir. Toplumsal kuralları gözlemler ve anlamaya çalışır. O yüzden çok meraklıdırlar, her şeye karışmak isterler.